Max Liedtke, urodzony 25 grudnia 1894 roku w Pasłęku, był postacią o bogatej biografii, która zyskała uznanie w historii. Zmarł 13 stycznia 1955 roku w Workucie, pozostawiając po sobie ślad w wielu dziedzinach życia.
Był nie tylko niemieckim dziennikarzem, ale także oficerem Wehrmachtu, co dało mu niezwykłe perspektywy na wydarzenia wojenne. Warto zaznaczyć, że jego działania w trudnych czasach doprowadziły do przyznania mu tytułu Sprawiedliwy wśród Narodów Świata, co świadczy o jego odwadze oraz humanitarnym podejściu w obliczu okrucieństwa historii.
Życiorys
Max Liedtke urodził się w rodzinie luterańskiego duchownego. Swoje pierwsze kroki edukacyjne stawiał w Gumbinnen, obecnie znanym jako Gusiew w Rosji, gdzie zdał maturę. Wkrótce potem podjął się studiów teologicznych na Uniwersytecie w Królewcu, który był znanym ośrodkiem luterańskiej myśli religijnej. Jednak na początku I wojny światowej przerwał te studia i zgłosił się jako ochotnik do armii.
Po zakończeniu wojny związał się z dziennikarstwem, a jego kariera zawodowa doprowadziła go do stanowiska redaktora naczelnego lokalnej gazety w Greifswaldzie. Niestety, w 1935 roku musiał ustąpić ze swojego miejsca z powodu otwartej krytyki wobec reżimu nazistowskiego, co świadczy o jego odwadze i zaangażowaniu w walkę o prawdę.
W 1939 roku został powołany do służby w Wehrmachcie, gdzie stacjonował w różnych krajach, takich jak Polska, Belgia i Grecja. W lipcu 1942 roku objął stanowisko dowódcy garnizonu w Przemyślu. To wtedy doszło do dramatycznych wydarzeń związanych z deportacją Żydów.
26 lipca 1942 roku oddziały SS i Gestapo przygotowały pierwszą akcję wywózki Żydów z przemyskiego getta do obozu zagłady w Bełżcu. Wiedząc, że wielu z deportowanych pracowało dla Wehrmachtu, Liedtke stanowczo sprzeciwił się ich deportacji. Kiedy Gestapo odmówiło współpracy, jego adiutant, porucznik Albert Battel, wydał rozkaz zablokowania mostu na Sanie, aby uniemożliwić przyjazd oddziałów do getta. Kiedy te nadeszły, oddziały Wehrmachtu pod dowództwem Liedtkiego zagroziły otwarciem ognia, co skutkowało wycofaniem się Gestapo — w efekcie Liedtke osiągnął swój cel, a Gestapo zgodziło się zostawić większość pracujących dla Wehrmachtu.
Jednak decyzje te miały swoje konsekwencje. 30 września 1942 roku Liedtke został zdymisjonowany z dowództwa garnizonu w Przemyślu i skierowany na front wschodni. Na początku 1945 roku jego jednostka została ewakuowana na Bornholm, jednak pod koniec wojny został wydany władzom sowieckim jako podejrzany o zbrodnie wojenne. Zmarł w sowieckim łagrze w Workucie.
Jego odwaga i poświęcenie nie zostały zapomniane — 24 czerwca 1993 roku izraelski instytut Jad Waszem pośmiertnie odznaczył go medalem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata, co jest wyrazem uznania dla jego heroicznych działań w obronie niewinnych ludzi.
Przypisy
- Albert Battel – Righteous Among the Nations.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Łukasz Wiśniewski (dominikanin) | Krzysztof Willibald Henryk von Houwald | Czesław Rolik | Lotte Laserstein | Katarzyna Ankudowicz | Ryszard Sztychmiler | Piotr TowarekOceń: Max Liedtke